در معنی اینکہ حسن سیرت ملیہ از تأدب بہ آداب محمدیہ است

سائلی مثل قضای مبرمی
بر در ما زد صدای پیہمی
از غضب چوبی شکستم بر سرش
حاصل دریوزہ افتاد از برش
عقل در آغاز ایام شباب
می نیندیشد صواب و ناصواب
از مزاج من پدر آزردہ گشت
لالہ زار چہرہ اش افسردہ گشت
بر لبش آہی جگر تابی رسید
در میان سینہ ی او دل تپید
کوکبی در چشم او گردید و ریخت
بر سر مژگان دمی تابید و ریخت
ہمچو آن مرغی کہ در فصل خزان
لرزد از باد سحر در آشیان
در تنم لرزید جان غافلم
رفت لیلای شکیب از محملم
گفت فردا امت خیرالرسل
جمع گردد پیش آن مولای کل
غازیان ملت بیضای او
حافظان حکمت رعنای او
ہم شہیدانی کہ دین را حجت اند
مثل انجم در فضای ملت اند
زاہدان و عاشقان دل فگار
عالمان و عاصیان شرمسار
در میان انجمن گردد بلند
نالہ ہای این گدای دردمند
ای صراطت مشکل از بی مرکبی
من چہ گویم چون مرا پرسد نبے
’’حق جوانی مسلمی با تو سپرد
کو نصیبی از دبستانم نبرد
از تو این یک کار آسان ہم نشد
یعنی آن انبار گل آدم نشد‘‘

در ملامت نرم گفتار آن کریم
من رہین خجلت و امید و بیم
اندکی اندیش و یاد آر ای پسر
اجتماع امت خیرالبشر
باز این ریش سفید من نگر
لرزہ ی بیم و امید من نگر
بر پدر این جور نازیبا مکن
پیش مولا بندہ را رسوا مکن
غنچہ ئی از شاخسار مصطفی
گل شو از باد بھار مصطفی
از بہارش رنگ و بو باید گرفت
بہرہ ئی از خلق او باید گرفت
مرشد رومی چہ خوش فرمودہ است
آنکہ یم در قطرہ اش آسودہ است
’’مگسل از ختم رسل ایام خویش
تکیہ کم کن بر فن و بر گام خویش‘‘
فطرت مسلم سراپا شفقت است
در جہان دست و زبانش رحمت است
آنکہ مہتاب از سر انگشتش دونیم
رحمت او عام و اخلاقش عظیم
از مقام او اگر دور ایستی
از میان معشر ما نیستی
تو کہ مرغ بوستان ماستی
ہم صفیر و ھم زبان ماستی
نغمہ ئی داری اگر تنہا مزن
جز بشاخ بوستان ما مزن
ہر چہ ہست از زندگی سرمایہ دار
میرد اندر عنصر ناسازگار
بلبل استی در چمن پرواز کن
نغمہ ئی با ھم نوایان ساز کن
ور عقاب استی تہ دریا مزی
جز بخلوت خانہ ی صحرا مزی
کوکبی ! می تاب بر گردون خویش
پا منہ بیرون ز پیرامون خویش

قطرہ ی آبی گر از نیسان بری
در فضای بوستانش پروری
تا مثال شبنم از فیض بہار
غنچہ ی تنگش بگیرد در کنار
از شعاع آسمان تاب سحر
کز فسونش غنچہ می بندد شجر
عنصر نم بر کشی از جوہرش
ذوق رم از سالمات مضطرش
گوہرت جز موج آبی ہیچ نیست
سعی تو غیر از سرابی ہیچ نیست
در یم اندازش کہ گردد گوہری
تاب او لرزد چو تاب اختری
قطرہ ی نیسان کہ مہجور از یم است
نذر خاشاکی مثال شبنم است
طینت پاک مسلمان گوہر است
آب و تابش از یم پیغمبر است
آب نیسانی بہ آغوشش در آ
وز میان قلزمش گوہر بر آ
در جہان روشن تر از خورشید شو
صاحب تابانی جاوید شو